Orobanhiyye, Kudret Ayşe Yılmaz

Dünyadan bıkmadıysan anlayamazsın bu hikayeyi. Bedenin yük değilse sana ve ruhunun ışığı yol rehberi olamamışsa kırgın gönlüne, başını alıp da hiç bilinmeyen bir âleme gitmeyi arzu etmemişsen, burada bırak beni dinlemeyi. Ama sahte dostluklar, sahte aşklar, sahte mutluluklara çadır eylemişsen gövdeni, gel benimle. Bu bir fırsat... Hazırlan kervan yola çıkıyor birazdan. Yol çetin, karmaşık bir o kadar da müşkül; fakat tahammül edebilenler için yolun sonu ödül, avuç avuç gül. Önce aday, sonra adak olursan adam olmaktır bu ödül, adam olanlar için açılmıştır gül. Şimdi başla, erteleyenler felakettedir, ihmalcinin tüm kazancı bir avuç kül. Herkes sevgiyi, hasreti, ölümü bilir de birileri böyle hissiyatın ta derinlerine inebilir. Yolumuz uzun, hadi terk et şimdiye dek uğraştığın her şeyi de yola koyul. Geç kalıyorsun, elindeki son vesileyi kaçırıyorsun.