HİCRET – ZAMANIN KIBLEYE DÖNDÜĞÜ GECE I. Başlangıç Zamanı gömdüler ey dost… Takvimler suskun, saatler yetim… Kıblesini kaybetti asır, Ay başka bir gökte, Biz başka bir yerde doğuyoruz artık… Bir gece vardı… Ne kandil yandı, ne düğün çalındı… Ama göklerde bir kapı aralandı. Ve o gece, Zaman hicret etti. II. Gidişin Sessizliği Yürüyordu O... Gecenin en derininde, Yıldızların bile secdeye durduğu bir vakitte… Omzunda insanlığın boynunu büken yük… Ardında: Putlar kadar katı bakışlar… Önünde: Dua kadar yumuşak bir şehir: Medine… Bir gül gibi yürüyordu, Kendini değil, emaneti taşıyordu… Gidişi suskun, Manası feryat doluydu… III. Zamanın Secdesi Ve o an... Takvim kıbleye döndü! Ayın boynu büküldü, Zaman eğildi Resûl’ün izine... Takvim başlamadı, Secde etti. Bir millet, hicretle doğdu. Bir medeniyet, yürüyerek yazıldı. Bir yıl, susarak başladı; Ama her ayı, bir ayet gibi parladı. IV. Biz Neredeyiz? Ve şimdi sor bana ey çağ… Biz neredeyiz? Yıldızları ekranlara sığdırmış, Ayı unuttuğu hâlde Hâlâ göğe bakmaktan söz eden Bir kör kalabalığın içindeyiz. Bir yere gitmiyoruz artık. Yürümüyoruz… Taşınan yüklerimiz değil, yalnızca ceplerimiz. Biz bu çağda hicret etmeyen bir ümmetin torunlarıyız! V. Bugünün Hicreti Hicret artık bir şehir değil, Bir yön meselesidir. Bugün hicret: Kendinden Allah’a, Egondan tevhide, Kurgudan hakikate, İzleyicilikten şahitliğe, Tükürülmüş bir hayat tarzından, secdeye hicrettir. Bugün hicret, Tükenmiş bir "ben"den, Dirilmiş bir "biz"e yürüyüştür… Ey Müslüman! Takvimini yırt, Kıblene dön! Her yılın başı, bir veda ve bir doğuş olmalı! VI. Son Beyit – Zaman Seni İzliyor Ve şimdi… Takvim yine açıldı. Yıl değişti, Ama sen değiştin mi? Ey kalbim! Yola çık… Mekke'yi bırak, Medine'ye yürü… Günahını terk et, affa yürü… Kendini bırak, Rabbin’e yürü… Çünkü hicret, hâlâ yürüyenler içindir. Çünkü ay, hâlâ karanlıkları yarmaktadır. Ve çünkü zaman… Hâlâ seni izliyor! Mehmedi Bahaddin Canbaz

Bastırmak istediğiniz kitabın çalışmasını gönderin fiyat çıkaralım en uygun şekilde basıp teslim edelim.

Hoş geldiniz.